آلوپسی یک اختلال خود ایمنی شایع است که اغلب منجر به ریزش مو غیرقابل پیش بینی میشه. این بیماری تقریباً میلیون ها نفر رو در سراسر جهان رو تحت

تأثیر قرار میده. در بیشتر موارد، موها به صورت تکه های کوچیکی به اندازه یک چهارم میریزه. ممکنِ فقط چند لکه وجود داشته باشه، اما آلوپسی میتونه مناطق

وسیع تری از پوست سر رو تحت تاثیر قرار بده. اگر ریزش کامل مو در پوست سر وجود داشته باشه، پزشکان آلوپسی توتالیس رو تشخیص میدن. اگر ریزش

مو در کل بدن وجود داشته باشه، این بیماری آلوپسی یونیورسالیس نامیده میشه. آلوپسی میتونه هر فردی رو، صرف نظر از سن، جنسیت، یا نژاد مبتلا کنه،

اگرچه بیشتر موارد قبل از 30 سالگی ایجاد میشه. در این مقاله به علل و علائم آلوپسی ، تشخیص آن و درمان‌های بالقوه می‌پردازیم.

در حال حاضر هیچ درمانی برای آلوپسی وجود نداره، اگرچه برخی از اشکال درمانی وجود داره که میتونه توسط پزشکان برای کمک به رشد سریعتر موها

پیشنهاد بشه. رایج ترین شکل درمان آلوپسی ، استفاده از کورتیکواستروئیدها، داروهای ضد التهابی قویِ که میتونه سیستم ایمنی رو سرکوب کنه.

اینها معمولاً از طریق تزریق موضعی، استفاده از پماد موضعی یا خوراکی تجویز میشن. سایر داروهایی که میتونه برای رشد مو یا تأثیر بر سیستم ایمنی تجویز

بشه عبارتند از ماینوکسیدیل، آنترالین، SADBE و DPCP. اگرچه برخی از این ها ممکنِ به رشد مجدد مو کمک کنند، اما نمیتونه از ایجاد لکه های طاس

جدید جلوگیری کنه. استفاده از منبع مورد اعتماد فتوشیمی درمانی توسط برخی مطالعات پشتیبانی میشه و یک جایگزین بالقوه برای بیمارانیِ که نمیتونن یا مایل

به استفاده از درمان های سیستمیک یا تهاجمی نیستند. مو علاوه بر جنبه زیبایی شناختی، درجه ای از محافظت رو در برابر عناصر ایجاد میکنن. افراد مبتلا به

آلوپسی که ویژگی های محافظتی مو رو از دست میدن ممکنِ بخوان:

در صورت قرار گرفتن در معرض آفتاب از کرم ضد آفتاب استفاده کنید. برای محافظت از چشم در برابر نور خورشید و مواد زائد که ابروها و مژه ها به طور معمول

در برابر آن محافظت می کنند، از عینک استفاده کنید. از سرپوش هایی مثل کلاه، و روسری برای محافظت از سر در برابر آفتاب یا گرم نگه داشتن سر استفاده

کنید. از پماد داخل بینی برای مرطوب نگه داشتن غشاها و محافظت در برابر ارگانیسم هایی که به طور معمول توسط موهای سوراخ بینی به دام افتاده اند

استفاده کنید.

آلوپسی مستقیماً افراد رو بیمار نمیکنه و مسری هم نیست. با این حال، سازگاری با آن از نظر عاطفی میتونه دشوار باشه. برای بسیاری از افراد، آلوپسی

یک بیماری آسیب زا است که نیاز به درمان جنبه عاطفی ریزش مو و همچنین خود ریزش مو داره. گروه‌های حمایتی و مشاوره برای افراد در دسترس هستند

تا افکار و احساسات خودشون رو به اشتراک بگذارند و در مورد واکنش‌های روان‌شناختی رایج به این وضعیت بحث کنند. برخی آلوپسی رو با ویتیلیگو مقایسه

کرده اند، یک بیماری پوستی خود ایمنی که در اون بدن به سلول های تولید کننده ملانین حمله میکنه و منجر به ایجاد لکه های سفید میشه. تحقیقات نشون

میده که این دو بیماری ممکنِ پاتوژنز مشابهی داشته باشن، با انواع مشابه سلول‌های ایمنی و سیتوکین‌ها که عامل بیماری‌ها و عوامل خطر ژنتیکی مشترک

هستند.

به این ترتیب، هر گونه پیشرفت جدید در درمان یا پیشگیری از هر یک از این بیماری ها ممکنِ عواقبی برای منبع مورد اعتماد دیگه داشته باشه. تعداد

انگشت شماری از موارد مستند وجود داره که در اون درمان آلوپسی با استفاده از دیفنسیپرون (DCP)، یک حساس کننده تماسی، منجر به ایجاد ویتیلیگو شده

است. تحقیقات اولیه روی حیوانات نشان داده است که کورستین، یک بیوفلاونوئید طبیعی موجود در میوه ها و سبزیجات، میتونه در برابر ایجاد آلوپسی

محافظت کنه و به طور موثر ریزش موی موجود رو درمان کنه. قبل از اینکه مردم بتوانند Quercetin Trusted Source رو درمانی برای آلوپسی در نظر بگیرند،

دانشمندان باید تحقیقات بیشتری انجام دهند.

علل

این عارضه زمانی رخ میده که گلبول‌های سفید خون به سلول‌های فولیکول‌های مو حمله می‌کنند و باعث کوچیک شدن اونا و کاهش چشمگیر تولید مو

میشن. دقیقاً مشخص نیست که چه چیزی باعث میشه که سیستم ایمنی بدن فولیکول های مو رو به این روش مورد هدف قرار میده. در حالی که دانشمندان

مطمئن نیستند که چرا این تغییرات رخ میده، به نظر میرسه ژنتیک دخیلِ زیرا آلوپسی در فردی که یکی از اعضای نزدیک خانواده مبتلا به این بیماری رو داره

بیشتر رخ میده. از هر پنج نفری که به این بیماری مبتلا هستند، یک نفر یکی از اعضای خانواده داره که به آلوپسی نیز مبتلا شده.

تحقیقات دیگه نشان داده که بسیاری از افراد با سابقه خانوادگی آلوپسی، همچنین دارای سابقه شخصی یا خانوادگی سایر اختلالات خودایمنی مثل

آتوپی هستند، اختلالی که با تمایل به هیپرآلرژی، تیروئیدیت و ویتیلیگو مشخص میشه. علیرغم اونچه که بسیاری از مردم فکر می کنند، شواهد علمی بسیار کمی

برای حمایت از این دیدگاه وجود داره که آلوپسی ناشی از استرسِ. موارد شدید استرس به طور بالقوه میتونه باعث ایجاد این بیماری بشه، اما اکثر تحقیقات اخیر

به یک علت ژنتیکی اشاره میکنه.