آلوپسی یک اختلال خود ایمنی شایع است که اغلب منجر به ریزش مو غیرقابل پیش بینی میشه. این بیماری تقریباً میلیون ها نفر رو در سراسر جهان رو تحت
تأثیر قرار میده. در بیشتر موارد، موها به صورت تکه های کوچیکی به اندازه یک چهارم میریزه. ممکنِ فقط چند لکه وجود داشته باشه، اما آلوپسی میتونه مناطق
وسیع تری از پوست سر رو تحت تاثیر قرار بده. اگر ریزش کامل مو در پوست سر وجود داشته باشه، پزشکان آلوپسی توتالیس رو تشخیص میدن. اگر ریزش
مو در کل بدن وجود داشته باشه، این بیماری آلوپسی یونیورسالیس نامیده میشه. آلوپسی میتونه هر فردی رو، صرف نظر از سن، جنسیت، یا نژاد مبتلا کنه،
اگرچه بیشتر موارد قبل از 30 سالگی ایجاد میشه. در این مقاله به علل و علائم آلوپسی ، تشخیص آن و درمانهای بالقوه میپردازیم.
در حال حاضر هیچ درمانی برای آلوپسی وجود نداره، اگرچه برخی از اشکال درمانی وجود داره که میتونه توسط پزشکان برای کمک به رشد سریعتر موها
پیشنهاد بشه. رایج ترین شکل درمان آلوپسی ، استفاده از کورتیکواستروئیدها، داروهای ضد التهابی قویِ که میتونه سیستم ایمنی رو سرکوب کنه.
اینها معمولاً از طریق تزریق موضعی، استفاده از پماد موضعی یا خوراکی تجویز میشن. سایر داروهایی که میتونه برای رشد مو یا تأثیر بر سیستم ایمنی تجویز
بشه عبارتند از ماینوکسیدیل، آنترالین، SADBE و DPCP. اگرچه برخی از این ها ممکنِ به رشد مجدد مو کمک کنند، اما نمیتونه از ایجاد لکه های طاس
جدید جلوگیری کنه. استفاده از منبع مورد اعتماد فتوشیمی درمانی توسط برخی مطالعات پشتیبانی میشه و یک جایگزین بالقوه برای بیمارانیِ که نمیتونن یا مایل
به استفاده از درمان های سیستمیک یا تهاجمی نیستند. مو علاوه بر جنبه زیبایی شناختی، درجه ای از محافظت رو در برابر عناصر ایجاد میکنن. افراد مبتلا به
آلوپسی که ویژگی های محافظتی مو رو از دست میدن ممکنِ بخوان:
در صورت قرار گرفتن در معرض آفتاب از کرم ضد آفتاب استفاده کنید. برای محافظت از چشم در برابر نور خورشید و مواد زائد که ابروها و مژه ها به طور معمول
در برابر آن محافظت می کنند، از عینک استفاده کنید. از سرپوش هایی مثل کلاه، و روسری برای محافظت از سر در برابر آفتاب یا گرم نگه داشتن سر استفاده
کنید. از پماد داخل بینی برای مرطوب نگه داشتن غشاها و محافظت در برابر ارگانیسم هایی که به طور معمول توسط موهای سوراخ بینی به دام افتاده اند
استفاده کنید.
آلوپسی مستقیماً افراد رو بیمار نمیکنه و مسری هم نیست. با این حال، سازگاری با آن از نظر عاطفی میتونه دشوار باشه. برای بسیاری از افراد، آلوپسی
یک بیماری آسیب زا است که نیاز به درمان جنبه عاطفی ریزش مو و همچنین خود ریزش مو داره. گروههای حمایتی و مشاوره برای افراد در دسترس هستند
تا افکار و احساسات خودشون رو به اشتراک بگذارند و در مورد واکنشهای روانشناختی رایج به این وضعیت بحث کنند. برخی آلوپسی رو با ویتیلیگو مقایسه
کرده اند، یک بیماری پوستی خود ایمنی که در اون بدن به سلول های تولید کننده ملانین حمله میکنه و منجر به ایجاد لکه های سفید میشه. تحقیقات نشون
میده که این دو بیماری ممکنِ پاتوژنز مشابهی داشته باشن، با انواع مشابه سلولهای ایمنی و سیتوکینها که عامل بیماریها و عوامل خطر ژنتیکی مشترک
هستند.
به این ترتیب، هر گونه پیشرفت جدید در درمان یا پیشگیری از هر یک از این بیماری ها ممکنِ عواقبی برای منبع مورد اعتماد دیگه داشته باشه. تعداد
انگشت شماری از موارد مستند وجود داره که در اون درمان آلوپسی با استفاده از دیفنسیپرون (DCP)، یک حساس کننده تماسی، منجر به ایجاد ویتیلیگو شده
است. تحقیقات اولیه روی حیوانات نشان داده است که کورستین، یک بیوفلاونوئید طبیعی موجود در میوه ها و سبزیجات، میتونه در برابر ایجاد آلوپسی
محافظت کنه و به طور موثر ریزش موی موجود رو درمان کنه. قبل از اینکه مردم بتوانند Quercetin Trusted Source رو درمانی برای آلوپسی در نظر بگیرند،
دانشمندان باید تحقیقات بیشتری انجام دهند.
علل
این عارضه زمانی رخ میده که گلبولهای سفید خون به سلولهای فولیکولهای مو حمله میکنند و باعث کوچیک شدن اونا و کاهش چشمگیر تولید مو
میشن. دقیقاً مشخص نیست که چه چیزی باعث میشه که سیستم ایمنی بدن فولیکول های مو رو به این روش مورد هدف قرار میده. در حالی که دانشمندان
مطمئن نیستند که چرا این تغییرات رخ میده، به نظر میرسه ژنتیک دخیلِ زیرا آلوپسی در فردی که یکی از اعضای نزدیک خانواده مبتلا به این بیماری رو داره
بیشتر رخ میده. از هر پنج نفری که به این بیماری مبتلا هستند، یک نفر یکی از اعضای خانواده داره که به آلوپسی نیز مبتلا شده.
تحقیقات دیگه نشان داده که بسیاری از افراد با سابقه خانوادگی آلوپسی، همچنین دارای سابقه شخصی یا خانوادگی سایر اختلالات خودایمنی مثل
آتوپی هستند، اختلالی که با تمایل به هیپرآلرژی، تیروئیدیت و ویتیلیگو مشخص میشه. علیرغم اونچه که بسیاری از مردم فکر می کنند، شواهد علمی بسیار کمی
برای حمایت از این دیدگاه وجود داره که آلوپسی ناشی از استرسِ. موارد شدید استرس به طور بالقوه میتونه باعث ایجاد این بیماری بشه، اما اکثر تحقیقات اخیر
به یک علت ژنتیکی اشاره میکنه.
درمان های خانگی
از آنجایی که درمانهای مرسوم برای آلوپسی بسیار محدودِ، مطالعاتی که از درمانهای طبیعی برای آلوپسی حمایت میکنند حتی در سطح زمین نازکتر
هستند. برخی از افراد توصیه می کنند که آب پیاز یا سیر، چای سبز خنک شده، روغن بادام، روغن رزماری، عسل یا شیر نارگیل رو به پوست سر بمالند. در حالی که
هیچ یک از اینها به احتمال زیاد باعث آسیب نمیشه، تحقیقات اثربخشی اونارو تایید نمیکنه. برخی از افراد به روشهای درمانی جایگزین مثل طب سوزنی
و رایحهدرمانی روی میآورند، اگرچه شواهد کمی برای حمایت از این درمانها وجود داره.
علائم
بارزترین علامت آلوپسی ریزش موی تکه تکه هستش. تکه های مو به اندازه سکه شروع به ریزش میکنه، عمدتاً از پوست سر. با این حال، هر محل رشد مو ممکنِ
تحت تأثیر قرار بگیره، از جمله ریش و مژه. ریزش مو میتونه ناگهانی باشه و تنها در چند روز یا در طی چند هفته ایجاد بشه. ممکنِ قبل از ریزش مو خارش یا
سوزش در ناحیه وجود داشته باشه. فولیکول های مو از بین نمیرن و بنابراین اگه التهاب فولیکول ها کاهش پیدا کنه، موها میتونند دوباره رشد کنند.
افرادی که تنها چند تکه ریزش مو رو تجربه میکنن، اغلب بهبودی خود به خود و کامل بدون هیچ گونه درمانی دارن. حدود 30 درصد از افرادی که به آلوپسی مبتلا
هستند، متوجه میشن که وضعیت اونا گسترده تر میشه یا به یک چرخه مداوم ریزش مو و رشد مجدد تبدیل میشه. حدود نیمی از بیماران در عرض یک سال از
آلوپسی بهبود می یابند، اما بسیاری از اونا بیش از یک دوره رو تجربه میکنن. حدود 10 درصد از مردم به آلوپسی توتالیس یا آلوپسی یونیورسالیس مبتلا میشن.
آلوپسی همچنین میتونه ناخن های دست و پا رو تحت تاثیر قرار بده و گاهی اوقات این تغییرات اولین نشانه ایِ که نشون میده این بیماری در حال توسعه
است. تعدادی تغییر کوچک وجود داره که میتونه تو ناخن ها ایجاد بشه :
فرورفتگی های دقیق ظاهر میشه
لکه ها و خطوط سفید ظاهر میشن
ناخن ها خشن میشه درخشش خودشون رو از دست میدن
ناخن نازک میشه و شکافته میشن
تشخیص
پزشکان معمولاً با بررسی علائم میتونن به راحتی آلوپسی رو تشخیص بدن. اونا ممکنِ به درجه ریزش مو نگاه کنند و موهای مناطق آسیب دیده رو زیر
میکروسکوپ بررسی کنند. اگر پس از معاینه بالینی اولیه، پزشک نتونه تشخیص بده، میتونه بیوپسی پوست رو انجام بده. اگر لازم باشه سایر بیماری های
خود ایمنی رو رد کنه، ممکنِ آزمایش خون انجام بده. از آنجایی که علائم آلوپسی بسیار متمایزِ، تشخیص معمولاً سریع و ساده است.
0 نظر در “آلوپسی”